✏️ Zeynep’in Gözlem Sayfası: Yağmur Sadece Islatmaz

Hakan Yüksel
13 May
1 dakikada okunur

Bir çocuğun defterinde saklanan duygulu bir gözlem ve onun içinden doğan bir farkındalık

I. Gözlem Sayfasından Yükselen Cümle

O gün ders sonunda defterleri toplarken bir sayfa dikkatimi çekti.Kenarları hafif buruşmuş, birkaç damla izi kalmış.Sayfanın ortasında el yazısıyla şunlar yazılıydı:

“Yağmur toprağı ıslattı.Ama sadece onu değil.Benim de bir şeyimi yumuşattı.”— Zeynep, 9 yaşında

Kısa… ama yumuşak.Çocuksu… ama derin.Ve ben o an anladım ki:Gözlem bazen sadece bir bakış değil;bir iç titreşimdir.

II. O Gün Ne Yapmıştık?

Bahçedeydik.Hava kapalıydı.Yağmur başlamıştı ama kaçmamıştık.Görevimiz:

“Yağmur altındayken ne değişiyor, gözlemle.”

Bazı çocuklar sesleri yazdı:

“Pıt pıt pıt.”
“Şapırtı değil, dokunuş gibi.”Bazıları kokuyu tarif etti:
“Toprak kahve gibi kokuyor.”Bazıları ise ıslanmakla meşguldü.Ama Zeynep…Sadece bir taşın üzerine oturmuştu.Ve sessizce gözlem defterini yazıyordu.

III. Gözlemin İçindeki Duygu

Zeynep’in defteri yalnızca doğayı anlatmıyordu.Yağmurun duyusal etkisini,bedenle zihni birlikte etkileyen hâlini kaydediyordu.

Bir eğitmen olarak şunu fark ettim:

Gözlem, sadece “ne oldu” sorusunu değil,“bende neye dokundu?” sorusunu da kapsar.

Ve çocuklar bunu…Doğrudan, samimi ve süssüz bir şekilde yaparlar.

IV. Keşif Defteri'nin Asıl Gücü

Zeynep’in gözleminden sonra sınıfta küçük bir etkinlik yaptık:

“Yağmur seni nasıl etkiliyor?”

Yanıtlar geldi:

“Düşüncelerim ıslanıyor gibi.”
“Her damla bir eski anımı uyandırıyor.”
“Ben durunca, yağmur konuşuyor gibi.”

Ve bu cevaplar, çocukların doğaya sadece bakan değil, onunla yaşayan bireyler olduğunu bir kez daha gösterdi.

V. Kapanış – Defterler Bazen Kalpten Yazar

Zeynep’in izniyle o sayfayı taradım.Gözlem defteri arşivimize eklendi.Ama yalnızca arşivlenmedi;ilham olarak bir sonraki dersin kapısını da araladı.

Çünkü bir yağmur damlası,sadece yere düşmez.Bazen bir deftere,bazen bir yüreğe,bazen de fark edilmeden büyüyen bir cümleye düşer.