🪴 Bir Duvarın Öncesi: O Boşluğu Neden Beklettik?

Bazen bir duvar hemen örülmez. Çünkü bazı boşluklar kurumun nefesidir.

I. Bir Yer Vardı: Dolu Değil, Bilerek Boş

Bahçenin kuzey tarafında bir alan vardı.Küçük bir taşlık, etrafı çitle çevrili.Üzerinde ne bir çardak, ne bir ağaç, ne bir düzen vardı.Ziyaret eden herkes aynı şeyi soruyordu:

“Burası ne olacak?”

Ve biz her defasında aynı şekilde gülümsüyorduk:

“Şimdilik hiçbir şey.Ama tam da bu yüzden çok şey.”

Çünkü o alan,bir kararın değil, bir bekleyişin alanıydı.

II. Boşluğu Bekletmek, Kurumun Nefes Almasıdır

Bir eğitim kurumunun her yeri dolu olmak zorunda değildir.Her yapı örülmez, her zemin kapatılmaz, her fikir hemen inşa edilmez.

Bazen:

• Doğa önce izlenir,

• Işık nereye düşüyor gözlemlenir,

• Yağmur orada ne yapıyor dinlenir,

• Kuşlar oraya uğruyor mu fark edilir.

Ve ancak tüm bu görünmeyen veriler toplandıktan sonra bir yapı kurulur.Ama o zamana kadar…

“O alan yaşar.Ve kuruma düşünme fırsatı verir.”

III. Çocuklar Boşluğu Fark Ettiğinde

Bir gün çocuklardan biri taşların üzerine oturdu.Başka biri orada çizim yaptı.Bir başkası:

“Burası neden bu kadar sade?” dedi.Ve sonra aynı çocuk şöyle ekledi:“Bence bu alan herkesin aklına göre şekil alabilir.”

O an şunu anladık:Boş alanlar, hayal için yer bırakır.Ve biz orayı inşa etmemiştik ama çocuklar orada bir oyun kurmuştu.

IV. Arka Bahçe Ruhu

“Arka Bahçe” aslında yalnızca fiziksel bir yer değil.Burası bizim:

• Düşünmediğimiz şeyleri fark ettiğimiz,

• Hemen çözüm bulmak yerine soru bıraktığımız,

• Acele etmeden büyümeyi seçtiğimizbir zihinsel mekândı.

Ve o boşluk, kurumun da çocuk gibi oynamasına izin veriyordu.

V. Kapanış – Boşluk, Planın Bir Parçasıdır

O boş alan hâlâ orada.Ama artık bir tabela ekledik:

“Şimdilik boş. Ama düşünülüyor.”

Çünkü bu da bir mesaj:Her şey hazır olmak zorunda değil.Ve bazen en iyi fikir,inşa etmeden önce fark edilen boşluktan doğar.