🌧️ Bir Taş, Yağmuru Anlatırken

 Hiç konuşmayan bir varlığın, yağmurla nasıl hatırladığını dinlemeye çalışan çocukların hikâyesi

I. Giriş – Islanan Taşın Hikmeti

Yağmur sonrası dışarı çıktık.Toprak yumuşak, hava ıslak, taşlar parlaktı.Bir çocuk eğildi, bir taşı eline aldı.Sonra sordu:

“Bu taş az önce kuru muydu?”

Ben cevap vermedim.Sadece dedim ki:

“Taşın üstüne ne yağdıysa, şimdi onu anlatıyor.”“Taş, sessiz bir hikâye anlatıcısıdır.Ama kelimeleri ıslaktır.”

II. Nezaret – Yağmurun İzini Görmek

Çocuklara görev verdim:

“Bir taş seçin.Yağmurdan sonra nasıl değiştiğini inceleyin.”

Bazısı daha koyu renkteydi.Bazısı daha ağır hissediliyordu.Bazılarında minik çatlaklar belirginleşmişti.Ama en çok da şu fark edildi:

“Taşın dokusu değişti, ama kendisi değil.”

Çocuklar not aldı:

• “Yağmurdan sonra taş daha sessiz.”

• “Islaklık bir şey anlatıyor ama sessizce.”

• “Dokununca duygusu değişmiş gibi.”

• 
  

III. Tecrübe – Taşla Konuşmak

Sınıfa döndüğümüzde her çocuk seçtiği taşın yanına bir kâğıt koydu.Sordum:

“Bu taş konuşsaydı, yağmurdan sonra ne derdi?”

Yazılanlar:

• “Ben her zaman buradaydım. Ama beni fark etmediniz.”

• “Yağmur beni yıkamadı, hatırlattı.”

• “Islanmak kötü değil. Yeniden doğmak gibi.”

Bir çocuk taşına şöyle yazdı:

“Sen düşmedin. Yağmur seni kaldırdı.”

IV. Kapanış – Taş, Yağmur ve Sessizlik

Dersin sonunda taşları geri bahçeye bıraktık.Ama bu kez sadece bir nesne değil,bir anlatıcı olarak baktık onlara.

Bir çocuk fısıldadı:

“Bazen bir taş, sadece ıslandığında konuşur.”“Ve biz dinlemezsek, hikâyesini kaybederiz.”

Ve o gün çocuklar, yağmuru sadece izleyen değil;onu dinleyen taşlar kadar derinleştiler.