🌿 İlkbaharı Dinlemek: Bir Yaprağın Büyüdüğü Gün

Sessizce bakmak, sabırla izlemek ve doğanın içinden öğrenmek üzerine bir gün.

I. Giriş – Mevsimi Sadece Görmek Değil

Bugün atölyeye renkli kâğıtlar, tohumlar ve bir yaprakla geldim.Çocuklar “yaprak mı o?” dedi.Ben “hayır” dedim.

“Bu bir cevap.”“Ama sorusu önce geliyor: Mevsim değişirken sen değişiyor musun?”

Tahtaya “İlkbahar” yazdım.Ama anlatmadım.Sadece sordum:

“İlkbaharı nasıl anlarsın?”

Cevaplar şunlardı:

• “Kar bittiğinde.”

• “Kuğular geldiğinde.”

• “Pencere açıkken rüzgâr gülümsüyorsa.”

• 
  

II. Nezaret – Doğaya Bakmak, Ama Gerçekten

Bahçeye çıktık.Görev çok basitti:

“Sadece 10 dakika boyunca hiçbir şey yapma.Sadece bak. Duy. Bekle.”

İlk dakikalar zor geçti.Kıpırdanmalar, kıkırdamalar…Ama sonra bir sessizlik yayıldı.Çünkü doğa sustuğunda bile konuşur.

Sonra geri döndük.Sordum:

“Ne gördünüz?”

• “Bir karınca yuva taşıyordu.”

• “Rüzgâr sadece otların üstünde dans ediyor, toprağa dokunmuyor.”

• “Bir yaprak düştü, ama düşerken bir çizgi çizdi.”

• 
  

III. Tecrübe – Bahçede Gözlemin Deneyime Dönüşmesi

Her çocuğa bir tohum verdik.Kendi saksısına dikti.Görev:

“Yalnızca büyüdüğünde değil, büyürken de onu izle.”

Bir çocuk toprağa eğildi ve şöyle dedi:

“Toprak nefes alıyor gibi.”Bir diğeri tohumu okşadı:“Benimle konuşur mu ki?”Başka biri elini güneşe uzattı:“Ben ısınıyorsam o da ısınıyordur.”

O gün sadece tohum ekmedik.Gözlem alışkanlığı ektik.Ve gözlem, doğanın ilk öğretmenidir.

IV. Kapanış – Yaprak Cevap Verdiğinde

Dersin sonunda tekrar yaprağa döndüm.Çocuklara sordum:

“Bu yaprak ne anlatıyor olabilir?”

Bir çocuk cevapladı:

“Ben de bir şeydim. Sonra büyüdüm. Sonra başka bir şeye dönüştüm.”

Ve o gün herkes defterine bir yaprak çizdi.Ama şekli değil, hissettirdiği şeyi.

Bir çocuğun cümlesiyle veda ettik:

“Doğa konuşmaz belki ama bizi dinler.Biz bakarsak, o anlatır.”