🌱 Hayy, “Ben Kimim?” Diye Sorduğunda

Bir soruyla başlayan düşünsel yolculuk, cevapsızlığın içindeki derinlik

I. Başlangıç – Soru Sormanın Sessizliği

Hayy bir sabah uyanınca sessizliğin garipliğini fark etti.Rüzgâr esiyor, kuşlar ötüyor, ağaçlar kıpırdıyordu.Ama kendi içinde bir sessizlik vardı.Bir eksiklik gibi değil…Daha çok bir soru gibi.

“Ben kimim?” diye sordu.

Ama bu bir başkasına sorulan soru değildi.İçeriden gelen, içeriye sorulan bir soruydu.Ve tam da bu yüzden derindi.

II. Yürüyüş – Adım Adım Düşünce

Hayy yürümeye başladı.Ayakları toprakta, aklı ise boşlukta ilerliyordu.Her adımda kendine bir başka versiyonla cevap verdi:

• “Ben bir çocuk muyum?”

• “Ama çocuk olmak geçici.”

• “Bir bedene sahibim.”

• “Ama bu beden değişiyor.”

• “Ben düşünebiliyorum.”

• “Ama düşünceler de değişiyor.”

Ve sonunda şöyle dedi:

“Ben, sürekli değişen şeylerin ardında kalan ‘bir şey’im.”

III. Durağanlık – Sessizlikte Derinleşmek

Bir kayanın üzerine oturdu.Gözlerini kapattı.Nefes aldı.Kendi içini dinlemeye çalıştı.Hiçbir şey duymadı…Ama bir şey hissetti.

“Ben bir hissim belki.Ama sadece his değilim.”“Ben aklım.Ama sadece düşünce de değilim.”“Ben… olduğumu fark eden biriyim.”

İşte o an Hayy, bir cevaba ulaşmadı.Ama soruya alıştı.Ve bazen düşünmek budur:Sorunun içinde rahat oturmayı öğrenmek.

IV. Geri Dönüş – Cevap Yerine Yansıma

Hayy su kenarına geldi.Suyun yüzüne bakmadı.Sadece dokundu.

Bir çocuk gelip sorsa:

“Hayy, sen kimsin?”Belki şöyle derdi:“Ben, kendime ‘Ben kimim?’ diye sorabilen biriyim.”

Çünkü kim olduğunu merak eden biri,zaten düşünmeye başlamıştır.

V. Kapanış – Zihin Bahçesinde İlk Tohum

O gün Hayy bir taşın üzerine şunu kazıdı:

“Ben kimim?”Altına da şunu ekledi:“Bu soruyu kaybetmediğim sürece, ben olmaya devam edeceğim.”

Ve böylece Zihin Bahçesi’nin ilk tohumu ekildi.Cevap değil, soru eken bir bahçeydi bu.