🌀 Hayy, Zihninin Konuştuğu Günü Anladı

Ses çıkarmadan konuşan bir şey vardı içinde. Düşünce miydi? Yoksa bir başka ben mi?

I. Sessizliğin İçindeki Ses

Hayy bir öğle vakti hiçbir şey yapmıyordu.Ne yürüyordu, ne okuyordu, ne bakıyordu.Sadece oturuyordu.Ama içinden bir ses yükseldi:

“Az önce yaptığın şeyi neden yaptın?”Durdu.Düşündü.

“Bu sesi ben mi çıkarıyorum?”“Ama ben konuşmadım ki.”“O hâlde kim konuştu?”

O an anladı.İçeride biri vardı.Ve o biri konuşmadan konuşuyordu.

II. İkilik – Biri Soruyor, Diğeri Cevaplıyordu

Hayy sorular sormaya devam etti:

• “Bugün mutsuzum. Neden?”

• “Dün mutlu olduğum şeyi şimdi neden istemiyorum?”

• “Korktuğum şey gerçek mi, yoksa zihnim mi büyütüyor?”

Ve cevaplar geldi.

Ama cevaplar onun ağzından değil, zihninden geliyordu.

“Zihnim benimle konuşuyor.”“Bazen bana yardımcı oluyor.Bazen beni karıştırıyor.Ama hep orada.”

III. Gözlem – Düşüncenin Ritmini Dinlemek

Hayy yürümeye başladı.Ama bu sefer gözleri dışarıda değil,içeriye bakıyordu.

Her düşünce, bir dalga gibiydi.Geliyor… geçiyor… tekrar dönüyordu.

• Bazısı sessizce dokunuyordu.

• Bazısı gürültüyle gelip huzuru bozuyordu.

• Bazısı yavaşça büyüyordu, soruya dönüşüyordu.

Hayy düşündü:

“Ben düşüncelerime mi sahibim,yoksa onlar bana mı geliyor?”

IV. Derinleşme – İç Sesin Yönü

Bir an geldi ki, Hayy sustu.Zihni de sustu.Sanki içerideki ses bir yere çekildi.Ama onun bıraktığı boşluk kalabalıktı.

“Zihin konuştuğunda değil,sustuktan sonra fark edilir.”

Ve Hayy o gün sessizliğin de bir düşünce olduğunu öğrendi.

V. Kapanış – Bahçeye Bir Soru Daha

Dönüp bir taşın üzerine küçük bir çizgi çizdi.Altına yazdı:

“Bazen içimde bir ses konuşuyor.Benim sesim gibi ama benden başka biri gibi.”“Belki de düşünce, kendimizi duymamızın yoludur.”

Ve Zihin Bahçesi’ne bir farkındalık tohumu daha ekildi.