❤️ İbn Sînâ ile Kalbin İçine Bakmak

 Atan bir organ mı, düşünen bir merkez mi? Kalp üzerine bir keşif ve düşünce yolculuğu.

Giriş – İbn Sînâ ile Tanışmak

O sabah sınıfa sessizce bir stetoskopla girdim.Sıra sıra masaların üzerine koydum.Çocuklar önce bir doktormuşum gibi baktı.Sonra tahtaya bir isim yazdım:İbn SînâAltına tek bir cümle:

“Kalp sadece kanı değil, ruhu da taşır.”

Birden sınıfın havası değişti.Sıradan bir organ dersi değil, bir anlam yolculuğu başlamıştı.

Nezaret – Kalbin Sesiyle Tanışmak

Her çocuğa sırayla stetoskopu verdim.Görev: Kalp atışını dinlemek. Ama dikkatle. Ama derinle.

“Duydun mu?”“Bu sadece bir ses mi, yoksa bir mesaj mı?”

Bazıları hemen fark etti:

• “Kendi içimden bir şey çarpıyor.”

• “Birisi kapıyı tıklatıyor gibi.”

• “Sanki biri bana ‘buradayım’ diyor.”

Bir çocuk şöyle dedi:

“Bu sesi hiç bu kadar net duymamıştım.Belki de kendime hiç bu kadar yakın olmamıştım.”

Tecrübe – Kalbin Ötesine Geçmek

İkinci aşamada basit bir deney yaptık:Hareket sonrası kalp hızını ölçtük.Koştular. Durup dinlediler.Yavaşladı, hızlandı, yeniden yavaşladı…

Ama mesele sadece ritim değildi.Çocuklara sordum:

“Kalbin ne zaman daha çok çarpar?”

• “Korkunca!”

• “Sevinince!”

• “Biri gelince!”

• “Yalnız kalınca da...”

O an kalbin fizyolojik değil, duygusal bir varlık olduğu anlaşılmaya başlandı.

Tahlil – Kalp mi Akıl mı?

Tahtaya büyükçe bir kalp çizdim.Yanına bir beyin.Sordum:

“Hangisi karar verir?”

Bir çocuk tereddütsüz dedi:

“Beyin düşünür ama kalp seçer.”Bir başkası:“Kalbim ‘evet’ derse beynim ‘hayır’ diyemez.”

O gün İbn Sînâ’nın şu sözüne ulaştık:

“Kalp, ruhun evidir.Ne hissedersen, orada yankılanır.”

Ve hep birlikte bir karar verdik:

Kalp sadece yaşamak için değil, anlamak için de atar.

Kapanış – Hayy’ın Kalbiyle Konuşmak

Dersin sonunda bir çocuk yere oturdu ve gözlerini kapadı.Elini kalbine koydu.Fısıldadı:

“Ben buradayım. Duyuyor musun?”

Cevap geldi mi bilmiyorum.Ama o gün hepimiz içimizde bir kapı araladık.İbn Sînâ’nın elinden, Hayy’ın kalbine bir yolculuk yaptık.Ve kalbin, sadece bedenin değil; anlamın da taşıyıcısı olduğunu hissettik.Giriş – İbn Sînâ ile Tanışmak

O sabah sınıfa sessizce bir stetoskopla girdim.Sıra sıra masaların üzerine koydum.Çocuklar önce bir doktormuşum gibi baktı.Sonra tahtaya bir isim yazdım:İbn SînâAltına tek bir cümle:

“Kalp sadece kanı değil, ruhu da taşır.”

Birden sınıfın havası değişti.Sıradan bir organ dersi değil, bir anlam yolculuğu başlamıştı.

Nezaret – Kalbin Sesiyle Tanışmak

Her çocuğa sırayla stetoskopu verdim.Görev: Kalp atışını dinlemek. Ama dikkatle. Ama derinle.

“Duydun mu?”“Bu sadece bir ses mi, yoksa bir mesaj mı?”

Bazıları hemen fark etti:

• “Kendi içimden bir şey çarpıyor.”

• “Birisi kapıyı tıklatıyor gibi.”

• “Sanki biri bana ‘buradayım’ diyor.”

Bir çocuk şöyle dedi:

“Bu sesi hiç bu kadar net duymamıştım.Belki de kendime hiç bu kadar yakın olmamıştım.”

Tecrübe – Kalbin Ötesine Geçmek

İkinci aşamada basit bir deney yaptık:Hareket sonrası kalp hızını ölçtük.Koştular. Durup dinlediler.Yavaşladı, hızlandı, yeniden yavaşladı…

Ama mesele sadece ritim değildi.Çocuklara sordum:

“Kalbin ne zaman daha çok çarpar?”

• “Korkunca!”

• “Sevinince!”

• “Biri gelince!”

• “Yalnız kalınca da...”

O an kalbin fizyolojik değil, duygusal bir varlık olduğu anlaşılmaya başlandı.

Tahlil – Kalp mi Akıl mı?

Tahtaya büyükçe bir kalp çizdim.Yanına bir beyin.Sordum:

“Hangisi karar verir?”

Bir çocuk tereddütsüz dedi:

“Beyin düşünür ama kalp seçer.”Bir başkası:“Kalbim ‘evet’ derse beynim ‘hayır’ diyemez.”

O gün İbn Sînâ’nın şu sözüne ulaştık:

“Kalp, ruhun evidir.Ne hissedersen, orada yankılanır.”

Ve hep birlikte bir karar verdik:

Kalp sadece yaşamak için değil, anlamak için de atar.

Kapanış – Hayy’ın Kalbiyle Konuşmak

Dersin sonunda bir çocuk yere oturdu ve gözlerini kapadı.Elini kalbine koydu.Fısıldadı:

“Ben buradayım. Duyuyor musun?”

Cevap geldi mi bilmiyorum.Ama o gün hepimiz içimizde bir kapı araladık.İbn Sînâ’nın elinden, Hayy’ın kalbine bir yolculuk yaptık.Ve kalbin, sadece bedenin değil; anlamın da taşıyıcısı olduğunu hissettik.